دی اکسید کربن (CO2) یک گاز بی رنگ، بی بو و از نظر شیمیایی بی اثر است که هم به راحتی در دسترس است و هم از نظر الکتریکی نارسانا است. در درجه اول آتش را با کاهش سطح اکسیژن که از احتراق در یک منطقه محافظت شده پشتیبانی می کند، خاموش می کند. این مکانیسم اطفاء حریق باعث می شود که سیستم های مهار CO2 بسیار کارآمد باشند و به حداقل تمیزکاری نیاز دارند، اما باید در مکان های خطرناک معمولی غیرمسکونی استفاده شوند یا در صورت تخلیه توسط پرسنل اجتناب شود. سیستم های سرکوب CO2 ممکن است از گاز از طریق یک رویکرد سیلابی کامل استفاده کنند، اما دی اکسید کربن همچنین تنها عامل گازی است که ممکن است از طریق برنامه های محلی مورد استفاده قرار گیرد. دی اکسید کربن ممکن است در سیلندرهای فولادی چرخانده شده با فشار بالا (سیستم های سرکوب HPCO2) یا مخازن یخچالی با دیواره سبک فشار پایین (سیستم های سرکوب LPCO2) ذخیره شود. سیستم های LPCO2 مزایای متعددی نسبت به سیستم های HPCO2 دارند. نیازی به تست هیدرواستاتیک نیست نظارت مداوم بر سطح مایع و فشار مخزن؛ گیج سطح مایع خروجی های هشدار استاندارد یا خروجی اختیاری 4-20 میلی آمپر را ارائه می دهد (سیلندرهای HPCO2 باید به صورت شش ماهه از سرویس خارج شوند تا وزن شوند) نسبت به سیستم های HPCO2 به 40 درصد فضای کمتر و بارگذاری کف کمتر نیاز دارد قابلیت چند شات بدون هیچ سوئیچ به ذخیره خطرات ممکن است در هر زمان به یک سیستم LPCO2 موجود اضافه شود واحدهای ذخیره‌سازی LPCO2 را می‌توان در حین استفاده مجدد، پر کرد. سیلندرهای HPCO2 باید حذف شوند، به محل پر کردن مجدد فرستاده شوند و جایگزین شوند هزینه مواد کمتر زمانی که سیستم ها به بیش از 4000 پوند نیاز دارند. (1814 کیلوگرم) دی اکسید کربن [40 یا بیشتر 100 پوند (45 کیلوگرم) سیلندر HPCO2] برای نصب های حیاتی، گزینه های تبرید دوگانه برای واحدهای ذخیره سازی LPCO2 موجود است . 

سیستم های LPCO2 در کاربردهای محلی 30 درصد کارآمدتر از سیستم های HPCO2 هستند
سیستم های LPCO2 هزینه های نگهداری کلی کمتری نسبت به سیستم های HPCO2 دارند